La Fattoria degli Animali

De haan kraait als de eerste felle zonnestralen zich naar binnen dringen door de smalle kieren in de houten luiken. Een paar meter verder staan de jonge koeien zij aan zij te smullen van het hooi, terwijl de poes nog altijd lui voor de deur van de bed & breakfast ligt. Verder intense stilte. Slechts de wind die zachtjes over de weilanden van Emiglia Romagna waait.

We zijn op een bijzondere plek beland, op een boerderij tussen de koeien en het hooi, met glooiende heuvels als vergezicht. Op een plek waar stil echt stil is en donker echt donker. Een plek waar je helemaal tot rust komt en je realiseert dat je eigenlijk helemaal niet veel nodig hebt.
Een grazende koe, een razende tractor, een miauwende poes... We hadden eigenlijk maar van één ding spijt: Waarom hadden we hier niet meer dan twee dagen geboekt?

 

La Fattoria degli Animali in het dorpje Basilicanova, niet ver van Parma, wordt beheerd door de uitermate vriendelijke broers Michele en Aristide Bianchi. De boerderij werd in 1940 gebouwd door de grootouders van de fratelli. Toeristen zijn schaars op het platteland. In de dagen dat wij er verbleven zagen we niet één buitenlands nummerbord, de taal louter Italiaans. Heerlijk! 

De bed & breakfast is gevestigd in een losstaand gebouw op de boerderij dat vroeger werd gebruikt voor de opslag van materialen en later is omgebouwd tot woonhuis. Met een ruime woonkeuken en woonkamer (met piano), drie karakteristiek ingerichte slaapkamers en een badkamer ontbreekt het je aan niets. In de ochtend staat er heel verse melk, water en een eenvoudig Italiaans ontbijt klaar. Geweldig toch?

Als we willen vertrekken mogen we niet weg voordat we nog een uitgebreide rondleiding hebben gehad. En daar zijn we maar wat blij mee! Trots laat Aristide de oude zwart wit foto's zien uit de tijd dat de boerderij net gebouwd was. Hun grootouders (en later ook hun ouders) beheerden de boerderij enkel en lieten anderen het werk doen. Maar tijden zijn veranderd en de broers werken hard om alles gedaan te krijgen en hebben weinig personeel. Toch is de unieke sfeer behouden gebleven, of eigenlijk zelfs verbeterd. Zo is het in Italië gebruikelijk de koeien op stal te houden, maar sinds Michele in Nederland is geweest wil hij niets liever dan de koeien vrij in de wei zien rondlopen. Er is dan ook een ruime wei waar de koeien vrij kunnen rondlopen. "Als ik de koeien buiten zie ben ik blij" vertelt Michele met een glimlach van oor tot oor.

Er zijn op de boerderij ongeveer 300 koeien, waarvan er 100 melk geven en de overige nog jong of zwanger zijn.  De melkopbrengst wordt volledig gebruikt voor de productie van de befaamde kaas Parmigiano Reggiano. Om de hoge kwaliteitseisen te halen is er veel aandacht voor de voeding en de verzorging van het vee.

We complimenteren de broers meerdere malen met deze fantastisch mooie plek. Ze zijn zelf nog niet helemaal tevreden en zijn druk bezig er een nog mooier geheel van te maken. Wel moeten ze toegeven een goede reputatie te hebben en veel gasten te ontvangen. Er staat binnenkort zelfs een bruiloft gepland op de boerderij. Aristide vindt het maar vreemd "Wie wil er nu trouwen op een boerderij?" Eerlijk gezegd zouden wij het wel weten als we nog eens in het huwelijksbootje zouden stappen!

Michele is inmiddels druk aan het bellen met de fattoria waar hun melk verwerkt wordt tot Parmigiano Reggiano. Hij probeert ook daar een rondleiding voor ons te regelen. Aristide vertelt ons ondertussen alles over het proces. "Hebben jullie wel eens een hele kaas gezien? Die zijn ongeveer 40 kilo, en om 1 zo'n  kaas te maken is wel 600 liter koemelk nodig." Het meest indrukwekkende is volgens Aristide de ruimte waar de duizenden kazen liggen te rijpen. Minimaal twaalf maanden, want dan pas (en als het uit deze regio komt) mag het de naam Parmigiano Reggiano dragen. Bij 16 maanden is de kaas pas echt perfect!

Helaas is er momenteel niemand beschikbaar die ons kan rondleiden....
Nog een goede reden om terug te keren dus!

Meer La vita è Bella? Volg ons op Facebook en Twitter.