Torre dei Lamberti

Niet alleen verstand komt met de jaren, ook angst. Vroeger was je misschien nergens bang voor, klom je overal op en af en kende je geen gevaar. De laatste jaren is het anders. Misschien is het hoogtevrees of wellicht speelt de verantwoordelijkheid voor het gezin een rol.

Zo had ik een weeïg gevoel in mijn benen toen ik de railing van de trap losliet en rustig naar de rand liep. Italia en Lara stevig aan de hand, Giulia in een draagzak. De meisjes hadden nergens last van en versnelden hun pas. Lara stak haar hand door de spijlen en wees naar een groot gebouw. Italia rende de andere kant op van de toren om hetzelfde te doen, Cindy kon haar nog net vastpakken. We waren niet bepaald op ons gemak, ons hart klopte in onze keel. Voorzichtig keken we samen over de rand. 

‘Wat een uitzicht!’

Torre dei Lamberti is gebouwd tussen 1172 en 1464 en grenst aan de sfeervolle pleinen Piazza delle Erbe en het Piazza dei Signori midden in Verona. De stenen en metalen trappen leiden naar 84 meter hoogte en een prachtig uitzicht over de stad. Er is later ook een lift ingebouwd waarmee je het grootste gedeelte van de trappen kunt overslaan. Het laatste gedeelte neem je de metalen trap en klauter je omhoog tussen de vier immense torenklokken met onder je slechts een flinke diepte.

Terwijl we staan te genieten van het uitzicht klinkt er muziek, het komt uit de Arena. Het is geen opera zoals normaal in de zomermaanden wordt opgevoerd. Het klinkt als popmuziek. Een hele bekende stem vult de lucht in Verona. Voorzichtig dalen we weer af en eenmaal beneden vervolgen we onze tocht door de straten van Verona. We nuttigen een lunch aan de Adige in de buurt van de Ponte Pietra bij Cappa Cafè. Dwalen door kleine straatjes en genieten van alles wat de stad te bieden heeft. Ook lopen we langs het colosseum waar tientallen tienermeisjes staan te gillen bij de artiesteningang. ‘Wat is er aan de hand?’  Verbaasd kijken een aantal meisjes ons aan, ze giechelen wat en roepen dan in koor: ‘Eros Ramazotti!’