Pici all'aglione

Vanaf een afstandje zijn ze al te zien, de veertien torens van San Gimignano. Ooit stonden er 72 in dit zeer goed bewaarde middeleeuwse stadje gelegen in het centrum van Toscane, zeg maar het Manhattan van de middeleeuwen. De torens werden gebouwd als machtssymbool tussen de 11de en de 13de eeuw door rijke families.

Via een onopvallende poort wandelen we San Gimignano binnen. Er klinkt tromgeroffel, we zien paarden, ridders, jonkvrouwen. Ze maken zich op voor het Ferie delle Messi: Een driedaags middeleeuws festival dat jaarlijks in juni wordt gehouden en waar de vier wijken het tegen elkaar opnemen. Op het ritme van de trom loopt de stoet richting het Piazza Duomo. Een bijzondere sfeer, een sfeer van saamhorigheid, een sfeer van weleer. Wij volgen een stuk en lopen dan via smalle straatjes richting het overvolle Piazzo Duomo. De spanning is duidelijk voelbaar en het is mooi om te zien dat de lokale bewoners het festival meer dan serieus nemen. Voordat we het plein bereiken zijn we al stiekem aan het kijken waar we onze pranzo gaan nuttigen. We slenteren door de straten en laten onze ogen glijden over de menukaarten die buiten gepresenteerd staan. Zo ook in een klein zijstraatje van de Via Matteo, bij een kleine osteria. De kok is deeg aan het kneden en zingt luidkeels met de radio mee.

Op het plein -Piazze Duomo- worden, onder luid gejuich, de ridders en paarden voorgesteld die de volgende dag zullen strijden tijdens een steekspel (Giostra dei Bastioni). De toeschouwers verraden uit welke wijk ze komen en een zwaardgevecht barst los.
Terwijl de voorbereidingen en het gejuich doorgaan op het dorpsplein lopen wij terug naar de zingende kok in de Via dei Marsili. Vanaf het plein, onder de poort door linksaf het kleine straatje in, lopen we de osteria binnen. "Un tavola per due e tre bambini, per favore". De cameriere kijkt ons aan, krabt aan zijn voorhoofd en kijkt rond in de overvolle zaak. Hij vraagt ons de kinderwagen te verstoppen in de gang, tovert wat stoelen te voorschijn en creëert een plekje midden in de zaak. Twee jonge dames aan het tafeltje naast ons kunnen hun ogen niet van de meisjes afhouden en vragen of ze een foto mogen maken. Het zijn twee zusjes, samen op vakantie in Toscane, ze komen uit de buurt van Milaan en zijn voor het eerst in San Gimignano en bestellen net als ons Pici!

Pici all'aglione 
Pici is een dikke handgerolde spaghetti van alleen meel en water. Er zijn in Toscane (vooral in Montepulciano) handige rollers te koop (zie foto onderaan) om de pici te rollen. De aglione saus (knoflook tomatensaus) is overheerlijk in zijn eenvoud.

 

Voor 4 personen

• 400 gram meel (Tipo'00)
• water
• 400 gram tomaten (ontveld of een blik tomaten)
• 4 tenen knoflook, fijngesneden
• 1/2 rode peper (fijngesneden zonder zaadjes)
• olijfolie
• zout

Maak van het meel een bergje op het werkblad en voeg zoveel water toe als nodig. Kneed het geheel tot een glad, elastisch deeg en laat even rusten. Zet ondertussen een pan met ruim water op het vuur en maak de saus: Snijd de knoflook en de halve rode peper fijn. Verhit een flinke scheut olijfolie in een pan en fruit de knoflook en peper. Voeg de tomaten toe en zout naar smaak. Laat het geheel 15 minuten op laag vuur pruttelen. Rol ondertussen het deeg met een roller uit tot een plak van 3-5 millimeter, smeer in met olijfolie en rol ongelijkmatige slierten met de daarvoor bestemde roller. Zout het kokende water en kook de pici al dente. Giet af, meng met de aglione saus en serveer direct in diepe borden.

Buon appetito!